Canada, Eh?

Er zijn allerlei manieren om belangrijke beslissingen te nemen. Mijn persoonlijkheidstype hecht meestal aan een rationele aanpak boven een meer emotionele wijze om een conclusie te trekken. Normaal zou ik dus een risico analyse doen en met mensen praten wiens oordeel en ervaring ik respecteer om op die manier tot een lijst met voor- en nadelen te komen op basis waarvan ik een beslissing kan baseren om ergens mee verder te gaan (of niet). De afgelopen vier decennia is dit een succesvolle aanpak gebleken en ik ben dus nooit in een situatie terecht gekomen waar ik niet minstens een idee had waar ik voor gekozen had. Tot nu…

In December kreeg ons team het verzoek uit de Canadese practice of één van onze sourcing consultants interesse had om het team aldaar te versterken. De initiële vraag ging over een periode van twee jaar. Dit soort verzoeken overleeft meestal niet de rationele afweging en objectieve besluitvorming. Maar het voelde gewoon goed. Dus heb ik aanvullende informatie gevraagd en thuis een balletje opgegooid bij de familie over mijn verblijf in Canada. En of ze misschien zelfs mee wilden?

Een maand later ben ik de praktische voorbereidingen aan het regelen: er is een contract tussen beide firma’s, de belastingimpact wordt uitgezocht, ticket is geboekt en ik heb huisvesting voor de komende zes maanden. Zelfde logo, collega’s met vergelijkbare skills en het werk zal ook niet heel anders zijn en toch voelt het als een enorme verandering. Mensen vragen wat ik ervan verwacht en eigenlijk heb ik geen idee. Canadezen staan bekend als de aardigste mensen in de wereld dus wat zou er fout kunnen gaan…?

Toronto is nogal koud in de winter. Dat zou niet het grootste probleem moeten zijn. Ik kijk uit naar de vervolgstappen en ik wil dit blog graag gebruiken om mijn observaties en ervaringen te delen. Canada, here I come!